Omdat een hond toch wel erg fijn is, zowel tijdens het werk als thuis, ging ik een paar maanden na Riva’s overlijden toch weer voorzichtig rondkijken of er niet een lief hondje een nieuwe baas zoekt. Omdat de Nederlandse asiels helaas te pittige honden hebben die je niet zomaar bij kinderen kan laten, toch weer uitgekomen bij een stichting voor buitenlandse hondjes. Toen ik ging kijken bij de Roemeense Ivy was ik meteen om. Heel anders dan Riva maar één ding hebben ze overeen, het belangrijkste: ook Ivy is heel erg lief en voorzichtig naar mensen, inclusief kinderen. Ze is nu alweer meer dan een jaar bij me en is al helemaal gewend. Kan heel erg speels en een grappige stuiterbal zijn. Net als Riva heeft ze veel meegemaakt dus we doen alles rustig aan, maar ze neemt heel veel mensen voor zich in met haar lieve snuitje met roze neus. De paarden blijven spannend, maar op het erf rondscharrelen en paardendrollen opeten zijn een van haar favoriete hobby’s geworden.
