Álfur had ik als jong paard gekocht in Duitsland, later reed ik hem zelf in. Gaandeweg presenteerde hij zich door ontmoetingen met allerlei soorten mensen op verschillende plekken waar ik met hem kwam, als een echt therapiepaard. Daardoor kwam ik op het idee om ‘later’ equitherapeut te worden, met Álfur als mijn viervoeter hulp. Helaas was hij door een ongeluk niet oud geworden, maar zijn herinnering heeft me blijven inspireren en doen volharden, waardoor ik ben gekomen waar ik nu ben.
 |
 |
 |